Z pewnością sporo osób zastanawia się, po co są karty sieciowe pod USB, jeśli w chwili obecnej w każdym komputerze czy laptopie są wbudowane karty Wi-Fi. Jest to przede wszystkim rozwiązanie dla ludzi, którzy posiadają stare komputery, a pragną mieć w nich Wi-Fi, lub wbudowane Wi-Fi w ich laptopie zwyczajnie odmówiło współpracy.

To zazwyczaj powoduje, że ludzie decydują się na zakup karty sieciowej pod USB. Poza tym, ich zaletą jest stosunkowo niska cena. Do 200 zł będziemy mieli bardzo dobry sprzęt. Jednak jest jeszcze jeden powód, dla którego karty sieciowe pod USB są modne. Czasami urządzenie nie wyłapuje hotspota pod pasmem 2,4 GHz, bo na tej częstotliwości istnieje już zbyt dużo dostępnych sieci. I właśnie wtedy pomóc może omawiane urządzenie.

Pozwoli na pracę z hotspotami, które swój sygnał udostępnią w paśmie 5 GHz. I to właśnie na urządzeniach ze wsparciem 5 GHz przede wszystkim się skoncentruję.

TP-Link Archer T1U

To jeden z najmodniejszych modeli kart sieciowych pod USB. Posiada on niesamowicie małą konstrukcją, prezentuje się niemal jak podłączony moduł Bluetooth. Jeżeli z karty TP-Link Archer T1U będziemy korzystać w laptopie, to z pewnością jej budowa nie będzie w żaden sposób zawadzać w codziennym używaniu. Rzecz jasna będzie obsługiwać pasmo 5 GHz, ale również standard 802.11ac i starsze wersje. Możliwa prędkość połączenia to 433 Mb/s.

Kolejną funkcją będzie obsługa 64/128-bitowego szyfrowania WEP, WPA, WPA-PSK/WPA2-PSK(TKIP/AES). Archer T1U kosztuje około 60 zł.

TP-Link Archer T4U

Jest to inne urządzenie marki TP-Link, które jest obecnie liderem urządzeń sieciowych w Polsce. TP-Link Archer T4U to trochę większy sprzęt od T1U, ale też droższy. Ten model kosztuje około 120 zł. Otrzymujemy kartę sieciową prezentującą się jak pendrive.

TP-Link Archer T4U można chwalić za obecność portu USB 3.0, który funkcjonuje dziesięć razy szybciej niż USB 2.0. Działa on w dwóch pasmach 2,4 oraz 5 GHz. Karta sieciowa Archer T4U obsługuje standard 802.11ac. Największa szybkość transmisji danych (w 5 GHz) to 867 Mb/s. Tymczasem w przypadku 2,4 GHz to 300 Mb/s. TP-Link Archer T4U możemy z sukcesem stosować w czasie transmisji wideo w jakości HD albo gier online.

Netis WF2190

Trochę droższą propozycją będzie karta sieciowa marki Netis. Urządzenie Netis WF2190 wyposażone jest w port USB 3.0. Urządzenie działa w dwóch pasmach częstotliwości – 2,4 GHz oraz 5 GHz. Netis WF2190 jest adekwatne do standardów 802.11b/g/n/ac. Przez to można go stosować np. w czasie transmisji wideo. Umieszczono w nim także przycisk WPS dający możliwość na błyskawiczne oraz bezpieczne podłączenie do sieci.

AVM FRITZ!WLAN Stick AC 860

Niemiecka marka urządzeń sieciowych, która w Polsce radzi sobie całkiem nieźle. Proponują świetny stosunek ceny do jakości, co nie zawsze pojawia się w przypadku modelu AVM FRITZ!WLAN Stick AC 860, który kosztuje 200 zł. Nie będzie to tanie urządzenie, ale opłaca się w nie zainteresować. Zwłaszcza, jeżeli będziemy korzystać z urządzeń AVM.

Karty sieciowe z USB i 5 GHz to ciągle niewielki rynek

Teraz na rynku przeważają karty sieciowe ze wsparciem dla pasma 2,4 GHz. Tych typów jest więcej oraz kosztują niewiele. Za parę złotych możemy nabyć kartę WLAN z USB. W sytuacji sprzętów z 5 GHz trzeba liczyć się ze znaczniejszym wydatkiem. Jednak jest to szansa, by móc używać Wi-Fi.

Jeżeli korzystamy ze sprzętu operatorów, to wszystko działa poprawnie, jeśli nie chcemy dzielić łącza, udostępniać go na inne urządzenia albo zmienić ustawień. W takim przypadku konieczny może być zakup innego routera. Jaki jednak model wybrać? ADSL czy DSL?

W chwili obecnej dostęp do internetu ma już praktycznie każdy i nie jest on tylko rozrywką dla bogatych. Prawie każdy ma dostęp do sieci w domu, biurze albo firmie, a w niektórych sytuacjach jest on konieczny np. do pracy.

Jeżeli planujemy skonfigurować router odpowiednio z naszymi preferencjami, udostępniać połączenie internetowe innym sprzętom np. smartfonom, komputerom czy telewizorom w domu, ograniczenia sprzętów przydzielonych przez operatorów mogą okazać się znacznym utrudnieniem. Czasami firmy proponujące dostęp do internetu zupełnie zamykają dostęp do ustawień routera, przez to odpowiednim rozwiązaniem będzie nabycie swojego sprzętu, co rozwiąże wszystkie kłopoty związane z konfiguracją łącza według własnych potrzeb. Kiedy zdecydujemy się na kupno, utworzy się problem, wybrać router ADSL czy DSL? Jakie są różnice pomiędzy tymi urządzeniami?

Jaka jest różnica między ADSL i DSL?

Tak naprawdę różnica pomiędzy sprzętem typu ADSL i DSL jest naprawdę duża, a dodatkowo nie ogranicza się tylko do jednej funkcji. Mocno zmienia ona funkcjonalność routera, jego wykorzystanie oraz charakterystykę. W wielkim skrócie: routery ADSL mają wbudowany modem telefoniczny, którego nie ma w przypadku routerów DSL. Jak to działa w praktyce?

Routery ADSL, mające wymieniony modem, da się podpiąć bezpośrednio do sieci telefonicznej. Po co? Wielu dostawców internetu korzysta z łącz telefonicznych do dystrybucji internetu, chociaż może się wydawać, że jest to standard stary i kojarzy się z czasami, w których za połączenie z internetem trzeba było płacić w formie impulsów. Tacy operatorzy, jak Netia, ciągle korzystają z szybkich łączy telefonicznych. Właśnie w takich sytuacjach odpowiednim rozwiązaniem jest router ADSL, do którego podłączymy bezpośrednio wtyczkę RJ11.

Jeżeli korzystamy z sieci osiedlowych, biurowych albo firmowych bądź z usług operatorów, którzy mają inne formy dystrybucji sygnału, lepszym rozwiązaniem będzie router DSL, który mamy szansę podpiąć bezpośrednio do udostępnianego przez operatora modemu za pomocą kabla RJ45. Upraszczając, kabel internetowy, idący do tej pory do posiadanego modemu operatora, miast prosto do komputera, podpinamy do nowego routera DSL, który będzie zajmował się dalszą dystrybucją sygnału.

Który router kupić?

Powróćmy do internetu dystrybuowanego przez sieci telefoniczne. Jeżeli zawrzemy umowę z operatorem, miast zapłacić za ich sprzęt z ograniczonymi funkcjami, zrezygnujmy z dzierżawy routera oraz zakupmy własne urządzenie, które wybierzemy i dostosujmy według naszych potrzeb. Własnoręcznie kupiony modem ADSL to większe możliwości ustawień i oszczędność czasu oraz pieniędzy, bo do sieci energetycznej będzie włączone tylko jedno urządzenie. Po rozwiązaniu umowy nasz router ADSL pozostaje z nami i mamy szansę z nim zrobić, co chcemy.

Jeżeli mamy internet ze sprzętem od operatora, a chcemy rozszerzyć domową albo firmową sieć, wykupmy router DSL. Co prawda, do sieci będą podpięte dwa sprzęty, ale na swoim routerze będziemy dokonywać dowolnej konfiguracji, udostępnimy internet pozostałym sprzętom, ustawimy limity, i też podepniemy inne sprzęty do domowej sieci, np. drukarki, skanery.

Obydwa rozwiązani oferują wolność, w sensie konfiguracji sieci. Różnicą jest zastosowanie, a określone źródło internetu. Świetnym rozwiązaniem będzie podpięcie sygnału do routera ADSL, ale jeżeli nie mamy takiej szansy i źródłem będzie posiadane już urządzenie abonenckie, trzeba przemyśleć kupno routera DSL.

Jeżeli chcemy złożyć pierwszy komputer od początku i pod własne potrzeby, mamy ciężki wybór płyty głównej. To baza dla pozostałych podzespołów, więc trzeba kupić właściwy model, który będzie w przyszłości mocnym fundamentem dla odpowiedniego procesora, karty graficznej itp.

Jednym z głównych kryteriów będzie standard płyty głównej. Co to takiego i co najlepiej kupić?

Standard płyty głównej – co oznacza?

Płyty główne są określane przeróżnymi wytycznymi. Będzie to m.in. rodzaj złącza procesora (tzw. socket), typ obsługiwanej pamięci RAM, liczba złącz na kartę graficzną i pozostałe karty rozszerzeń itp. Do tego nie można zapomnieć o standardzie płyty głównej, a więc formacie. W sporym uproszczeniu jest to wielkość płyty. Trzeba pamiętać, że posiada on niesamowicie duże znaczenie, bo w głównej mierze określa szanse rozbudowy i typ obudowy, jaką powinniśmy wykorzystać. Wiedzmy też, że najmniejsza płyta główna posiada spore ograniczenia, jeżeli idzie o możliwości powiązane z największą sumą pamięci RAM, wsparciem dla paru kart graficznych itd. W przypadku komputerów biurowych nie ma to dużego znaczenia, jednak przy komputerach dla graczy najmniejsza płyta główna jest zdecydowanym ograniczeniem. Jakie są najpopularniejsze standardy?

Standard ATX

To najmodniejszy format płyt głównych używany w komputerach domowych. Jego rozmiary to średnio 305 x 244 mm, chociaż są też kilkumilimetrowe odstępstwa od tej reguły.

Pomimo to format ten będzie zapewnieniem sporych możliwości rozbudowania urządzenia. Topowe płyty główne są w stanie obsługiwać równocześnie cztery wydajne karty graficzne albo do ośmiu kości pamięci RAM. Do tego, możemy podpiąć jeszcze osiem dysków twardych Serial ATA III, sporo sprzętów USB i kart rozszerzeń na złączu PCI-Express, np. kartę muzyczną, dodatkowy dysk twardy, kartę sieciową, telewizyjną itp. Wadą jest potrzeba używania dość sporej obudowy.

Standard microATX

Propozycją dla sporej płyty ATX będzie zmniejszony format – microATX. W tej sytuacji mamy płytę o wielkości 244 x 244 mm, ale i tu zdarzają się modele o nieco mniejszych rozmiarach. Co prawda, płyty tego typu nie proponują sporej liczby złącz na kartę graficzną i pamięci RAM, więc nie będą satysfakcjonujące dla wymagających graczy, ale jeżeli ktoś nie potrzebuje w pełni korzystać z możliwości topowej płyty ATX, pragnie złożyć komputer o kompaktowych rozmiarach, ale nie chce zrezygnować z wydajności, musi przemyśleć nabycie takiego modelu. Topowe modele płyt microATX pozwolą wykorzystać do czterech kości pamięci RAM oraz dwie karty graficzne, co całkowicie starczy np. do najnowszych gier.

Do tego dojdzie obsługa paru portów USB 3.0, szansa wykorzystania karty rozszerzeń PCI-Express, a wszystko to zamknięte w niewielkich rozmiarach.

Standard mini ITX

Jeszcze mniejszymi rozmiarami cechuje się standard mini ITX . W tej sytuacji będziemy mieli do czynienia z płytą o rozmiarach 170 x 170 mm. Takie gabaryty wiążą się z pewnymi ograniczeniami, przez to będziemy mieli do użytku jedynie dwa złącza na kości pamięci i jedno złącze na kartę graficzną. Czy to nie mało? Szanse rozbudowy zestawu będą ograniczone, a jeżeli ktoś wykorzysta kości pamięci o sporej pojemności (np. 2 x 16 GB) i znaczną kartę graficzną, będzie posiadał do dyspozycji miniaturową, i niesamowicie potężną maszynę do gier. Co więcej, topowe modele proponują zaawansowane funkcje oraz interesujące możliwości, które usuwają obowiązek używania dodatkowych kart rozszerzeń.

Taki komputer mamy szansę pomieścić w kompaktowej obudowie, która wejdzie na biurku lub w salonie, nie psując wyglądu pomieszczenia.

Spora grupa użytkowników komputera, zwłaszcza gracze, którzy oczekują jak największej wydajności, decyduje się na podkręcenie procesora, aby wydobyć z niego ukrytą moc. Istotnym parametrem będzie głównie odblokowany mnożnik. Co to takiego?

Czym jest mnożnik procesora?

W dużym uproszczeniu, mnożnik to liczba, przez którą mnoży się częstotliwość magistrali systemowej w celu ustawienia procesora. Kiedyś cały układ funkcjonował z dosyć niedużym mnożnikiem, ale z powodu bardzo szybkiego rozwoju procesorów oraz trochę wolniejszego rozwoju pozostałych podzespołów, które są odpowiedzialne za funkcjonowanie procesora, praca synchroniczna okazała się być właściwie nierealna.

Dlaczego blokuje się mnożnik?

Teraz wytwarzane procesory dzielą się na typy z zablokowanym oraz odblokowanym mnożnikiem. Właściwie blokada mnożnika będzie miała za zadanie zabezpieczyć cały układ przed niewłaściwym ustawieniem, a co za tym idzie niebezpieczeństwem zniszczenia podzespołów, przede wszystkim procesora. Blokadę mnożnika zastosował po raz pierwszy Intel w procesorze Pentium MMX, uzasadniając to próbą zmniejszenia procederu oszustw przez nieuczciwych handlowców, którzy podkręcali tanie procesory w zestawach komputerowych, a potem sprzedawali je po zawyżonych cenach. Co interesujące, blokada mnożnika niejednokrotnie funkcjonuje na ustawienia wyższe. Jeżeli pragniemy zmniejszyć mnożnik w celu pomniejszenia taktowania oraz zużycia prądu, nie będzie z tym kłopotów. Teraz w wytwarzanych laptopach naprawdę często wprowadza się taką technikę w celu wydłużania pracy na akumulatorze.

Zablokowany mnożnik a zmiana parametrów procesora

Trzeba wspomnieć, że zablokowany mnożnik na określonej wartości możemy tymczasowo powiększyć, chociaż ma to miejsce częściowo bez działania użytkownika. Będą to tryby Turbo Boost albo Turbo Core, nazwa różni się w zależności od producenta oraz modelu.

Funkcja ta zezwala czasowo powiększyć taktowanie procesora przez powiększenie mnożnika. Sprawdza się to np. w wymagających grach, programach itp. Żeby powiększyć taktowanie, muszą być spełnione określone warunki: pozostałe rdzenie procesora nie będą w tym momencie zajęte innymi procesami, a temperatura powinna być na właściwym poziomie.

Procesor z odblokowanym mnożnikiem – co to daje?

Odblokowany mnożnik procesora zezwala w prosty sposób pomniejszyć taktowanie zegarów. Co prawda, do tego celu potrzebne będzie właściwe zasilanie, stabilna płyta główna oraz odpowiednie chłodzenie, lecz w odpowiednich warunkach mamy szansę w łatwy sposób poprawić wydajność procesora o kilka, a nawet kilkanaście procent.

Jaki procesor kupić?

Zakup procesora z odblokowanym mnożnikiem przez osobę, która nigdy nie będzie w stanie wykorzystać tego atutu, nie będzie miał żadnego sensu. Procesory tego rodzaju będą zazwyczaj droższe od standardowych modeli. Jeżeli więc ktoś planuje poskładać komputer, a potem działać na nim bez ingerowania w ustawienia, musi kupić typ tańszy z zablokowanym mnożnikiem.

Procesory z odblokowanym mnożnikiem posiadają przeważnie odpowiednie oznaczenia. W przypadku procesorów Intel odblokowany mnożnik mają jedynie wyższe modele z serii oznaczonej literą K. Za takie modele musimy jednak dodatkowo płacić. W przypadku starszych modeli AMD odblokowany mnożnik posiadają procesory z serii Black Edition. Najnowsze procesory AMD Ryzen są z odblokowanym mnożnikiem bez względu na rodzaj.