Jeszcze przed pojawieniem się smartfonów, standardem było Wi-Fi, a najmodniejszym sposobem połączenia pomiędzy urządzeniami był Bluetooth. Co prawda, prędzej była jeszcze IrDA, ale to Bluetooth zrewolucjonizował przesył danych pomiędzy różnorakimi urządzeniami. A czym jest Bluetooth EDR?
Teraz każdy smartfon ma moduł Wi-Fi, który gwarantuje połączenie z internetem i oferuje szansę przesyłu plików pomiędzy różnymi sprzętami, np. w obrębie sieci domowej. Także laptopy, komputery stacjonarne, telewizory, amplitunery kina domowego i tablety posiadają Wi-Fi. A jednak, w różnych sytuacjach ciągle używa się moduły Bluetooth. Może się zdawać, że jest to stara technologia, a mimo to od lat widzimy nieustanny jej rozwój, przez co ciągle sporo osób z chęcią sięga po to rozwiązania. Co więcej, w niektórych sytuacjach będzie to idealny sposób na komunikację pomiędzy sprzętami. Pewną rewolucją w rozwoju tego standardu okazało się być pojawienie się wersji EDR.
Krótka historia standardu Bluetooth
Plan wzajemnego połączenia telefonów oraz pozostałych sprzętów bez konieczności używania kabli pojawił się w 1994 roku w myśli inżynierów marki L.M. Ericsson. Żeby wprowadzić to w życie, producent związał się z czterema kolejnymi firmami: IBM, Intel, Nokia i Toshiba, stwarzając grupę SIG (Special Interest Group). Celem było przygotowanie bezprzewodowej technologii o niedużym zasięgu, niewielkim poborze energii oraz niedużym poziomie promieniowania, a wszystko to w jak najniższej cenie produkcji. Pierwsza specyfikacja pokazała się w 1999 roku i posiadała aż 1500 stron.
Pierwszy moduł Bluetooth 1.0 proponował największą szybkość transferu na poziomie zaledwie 21 kb/s. Choć, na tamten czas była to wielkość wystarczająca, to dzisiaj byłaby za mała nawet do przesłania zdjęcia, przez co trwałoby to jakieś kilkadziesiąt minut. Następna wersja 1.1 proponowała dużo szybszy transfer – do 124 kb/s. Kolejnym przeskokiem, okazała się wersja 1.2 z transferem na poziomie 328 kb/s, lecz dopiero zjawienie się drugiej generacji wraz z EDR zrewolucjonizowało połączenia za pośrednictwem Bluetootha.
Bluetooth z EDR – ogromny skok technologiczny
Pojawienie się drugiej generacji Bluetootha z EDR to spory krok naprzód. Starczy przyrównać wcześniejszą wersję 1.2, która proponowała maksymalnie 328 kb/s transferu, z nową wersją 2.0 + EDR, która chwaliła się przesyłem na poziomie do 2,1 Mb/s. Jak widać, różnica jest spora, ale nie tylko szybkość przesyłu jest tu ważna. Funkcja EDR (czyli Enhanced Data Rate) proponuje wiele różnych rozwiązać, a najistotniejsze z nich to zjawienie się NFC.
NFC (czyli Near Field Communications) zezwala na automatyczne parowanie z różnymi sprzętami bez konieczności wpisywania kodów autoryzacji, ręcznego wpisywania nazwy itp. W ten sposób realne jest szybkie połączenie smartfona z głośnikami, słuchawkami oraz pozostałymi urządzeniami wyposażonymi w tę samą technologię.
Kolejne generacje Bluetootha, a więc 3.0, 4.0 oraz 4.1 i 4.2, to następny przeskok jakościowy oraz powiększenie przesyłu do maksymalnie 3 MB/s (ok. 24 Mb/s), a także pomniejszenie do minimum liczby danych potrzebnych do zachowania połączenia. Taki postęp wywiera spory wpływ na czas pracy sprzętów bezprzewodowych, np. myszek, klawiatur i głośników bezprzewodowych.
